Wednesday, December 15
Dec. 15 Wed.
"Anyone can tell..
You think you know me well -
But you dont know me." -You Don’t Know Me
...
I dont believe in putting a minimum price for exchange gifts.
A gift is a gift, no matter how expensive or how cheap it is.
I would much rather be given a petal of your favorite flower for a Christmas gift, than a P500 skirt.
I find beauty in simple things.
Sure, I dont deny that I can be materialistic at times, but I sure as hell try my damn best to avoid being so.
Im already her daughter, for fuck's sake.
Its a helluva lot harder not to grow up into something just like her.
...
...
I dont get crushes.
I admire, I approve, but I dont lose all coherent thought and squeal like a butchered pig when that person walks by.
In my vocabulary, a crush is merely one-sided affection.
I either love or fall in love.
Yes, I know its dangerous and pathetic and almost obsessive..
But when I love, I love with all my heart and soul - unconditional and everlasting.
...
...
I dont care about looks or money.
Looks is just bone structure, epidermis, and hair.
Money is just dirty paper; and riches is just a bunch of shiny rocks and metal.
I care about wit and passion, humor and manners, sensitivity and opinions, mystery and respect, dedication and wisdom, application and understanding, humility and courage, gentleness and firm beliefs.
I dont care if a guy has a limmo or a jaguar, an Armani coat and tie, a body and face like that of a Greek god..
He's a nice thing to show off and display, but can he converse decently and interestingly about things other than basketball and girls? Can he make you smile with his stories and antics? Can he even do long division?
Mark this:
I would rather go to the prom with my 5'2 escort in a friggin jeep if it comes to that..
I can tell those insulting bitches to go burn in hell, coz unlike them, I have a partner who I can comfortably talk to and relate to, someone who listens and doesnt really care about what your gown looks like..someone who says please and thank you, knows his boundaries, and wont treat you like a one-time piece of shit the next day.
Why do you think I prefer chatting instead of meeting personally?
...
...
For our Pinoy assignment, we had to make a short story that will include these five things:
>sirang gitara
>sumisigaw na babae
>umiiyak na sanggol
>madilim na bahay
>malakas na pagbuhos ng ulan
well..
I had to come up with something..
...
*Harana*
ni CelEs
Tatlumpu't lima, tatlumpu't anim, tatlumpu't pito. Dalawang daan tatlumpu't pito. Yun ang bilang ng mga butas sa kisame ng mala-kahon kong kuwarto.
Heto nanaman ako, nakalatag sa sahig at nakatulala sa kawalan, na tila bangkay - hindi gumagalaw, hindi humihinga; pinipilit na hindi pansinin ang pagyanig ng bahay at pagbasag ng mga salamin at baso sa kabilang silid.
Nag-aaway nanaman sila.
Kailan ba hindi? Halos kabisado ko na ang mga mangyayari gabi-gabi. Tinuruan ko na nga ang sarili kong makatulog sa tunog ng kanilang mga sigaw. Natuto akong tiisin ang hapdi ng kumakalam na sikmura, at huwag pansinin ang kirot ng mga suga’t pasa na natamo sa araw-araw na rambulan sa bulok na paaralang pinupuntahan ko.
Ngunit iba ang gabing ito. Masakit ang kagat ng lamig sa aking balat, at hindi ko magawang lunurin ang mga sigaw ng aking ina at malakas na panaghoy ng aking sanggol na kapatid. Walang-awang kinakalampag ng aking ama ang manipis na pader sa kanyang galit.
Isinara ko ang aking mga nagbabagang mata, at bumangon sa aking kinahihigaan. Itinulak ko paisantabi ang aking butas na bag at inabot ang aking kaisa-isang kayamanan: ang aking gitarang naungkat ko sa basura ilang taon na ang nakaraan. Maingat ko itong kinarga at isinamang itakas papalabas sa maliit na bintana ng aking kuwarto, at sa kadiliman ng hatinggabi.
Ilang kalsada ang aking tinawid, hindi ko maalala; hinayaan ko na lamang gabayin ako ng aking sawing puso. Napatigil ako sa harap ng isang luma at madilim na bahay, at ako'y napatulala sa karag-karag na bintana sa may kaliwa. Tila ilang daang beses na ako naparito, at napatingala sa mahinang dilaw na ilaw ng bintanang yaon - na ngayo'y nilamon na ng kadiliman at pagkalimot.
Alam kong matagal ka nang wala, na matagal mo na akong iniwan... Na hindi ko na makikita ang iyong malumanay na ngiti na sa akin mo lamang binibigay bawa't gabi na pumaririto ako sa harap ng iyong bahay. Alam ko na hindi ko na muling mararamdaman ang iyong mga yakap, o maririnig ang iyong mga tawa, mga pang-asar, at mga salitang nagbibigay buhay, lakas, at pag-asa sa aking kalooban...
Alam kong hindi mo na muling maririnig ang aking pagkanta at pagtugtog sa aking sirang gitara, ngunit heto pa rin ako, nakatingala sa iyong bintana at kumakanta ng matamis na harana.
Nagsisimula nang pumatak ang mga luha ng kalangitan, at ako'y pumikit at hinayaang maghalo at tangayin ng ulan ang tahimik na pag-agos ng aking kapighatian. Alam kong naroon ka na sa isang lugar na pinaginipan nating dalawa, at ika'y masaya na..masaya na...
Kaya't hinayaan ko na lamang lamunin ng malakas na ulang ang aking mga luha, panaginip, at pag-asa; kasama ng tunog ng aking matamis at walang-katapusang harana.
...